Το «μαρμάρινο σπίτι» στη Δράμα, του 1875, θα είναι ο νέος πολιτιστικός κόμβος της ευρύτερης περιοχής, αφού θα στεγάσει το Μουσείο Φωτογραφίας που ετοιμάζει ο Δραμινός εφοπλιστής Αρης Θεοδωρίδης. Η Δράμα βγαίνει από την αφάνεια με ένα πολυτελές φωτογραφικό ιστορικό λεύκωμα, τη στιγμή που παρατηρείται επιστροφή Δραμινών επιχειρηματιών για επενδύσεις.
19ος – αρχές 20ού αιώνα: εμπορικό κέντρο, μεγαλούπολη της περιφέρειας, τόπος αστικής ώσμωσης, μελίσσι νεοκλασικής και οθωμανικής αρχιτεκτονικής, πράσινη και ενυδατωμένη. Μέσα – τέλη 20ού αιώνα: αιμορραγούσα, σφαγιασμένη, μερικώς εγκαταλελειμμένη, άνεργη, βυθισμένη, πράσινη και ενυδατωμένη πάντα. 21ος αιώνας: μικρές προσπάθειες να βγει από το καβούκι της και από την αφάνεια, να δείξει ότι υπάρχει – και κυρίως… πού υπάρχει.
Ο Δραμινός εφοπλιστής Αρης Θεοδωρίδης, 84 ετών σήμερα, μπορεί να έλειπε δεκαετίες από τη γενέτειρά του, ωστόσο ανέκαθεν κάτι τον τριβέλιζε: «Τι μπορώ να κάνω γι’ αυτήν την πόλη;». Το 2017 ίδρυσε τη ΜΚΟ «Κύκλωψ» και εγκαινίασε τις δραστηριότητές της με την έκδοση ενός μοναδικού, για το είδος του, λευκώματος: «Φωτογραφίες της Δράμας και του υπέροχου κόσμου της». Η πολυτελής αυτή έκδοση συνδυάζει τις δύο μεγάλες αγάπες του συλλέκτη φωτογραφικών μηχανών Αρη Θεοδωρίδη: τη φωτογραφία –και τους φωτογράφους– με την πόλη.
Αρχοντικά, καπναποθήκες, σταθμός τρένων, στοές, εμβληματικά σχολεία, ορφανοτροφείο, παρθεναγωγείο, πλατεία Ελευθερίας, βυζαντινά τείχη, τζαμιά, χαμάμ, ναοί, ντόπιοι, Οθωμανοί, Εβραίοι, Πόντιοι, Θρακιώτες, Μικρασιάτες, Ηπειρώτες, Δυτικοί αρχιτέκτονες. Η Δράμα ακολουθεί τη μοίρα, λαμπρή έως θαμπή, αρκετών αστικών κέντρων της Β. Ελλάδας. Υπήρξε πλούσια και μετατράπηκε σε αστική και αβάν-γκαρντ (με τα θρυλικά «Γυμνά της Δράμας» του φωτογράφου Θεοδώρου Νικολέρη τη δεκαετία του ’30 ή τα μεσοπολεμικά καμπαρέ, ερχόμενα από το Βερολίνο), υπήρξε επαρχιακός κόμβος και κατέληξε «άλλη μια πόλη της επαρχίας» – υπήρξε και παραμένει πλούσια σε χλωρίδα και πανίδα, σε άγρια τοπία, σε λαϊκό πολιτισμό, στα γράμματα και στις τέχνες, στο φαγητό, στο κρασί, στον αθλητισμό.
Ο Δραμινός συλλέκτης ιστορικών φωτογραφιών και μελετητής των φωτογράφων της Δράμας, Στράτος Κασμερίδης, ο οποίος μαζί με τον φωτογράφο Κώστα Βιδάκη και τον ιστορικό Χρίστο Π. Φαράκλα ήταν οι βασικοί συντελεστές του λευκώματος του Αρη Θεοδωρίδη, εξεπλάγη μέχρι και ο ίδιος από τον φωτογραφικό πλούτο που αφορά την πόλη και τα περίχωρά της. «Η Δράμα είναι ένας αθέατος κόσμος. Πολλοί δεν γνωρίζουν καν πού βρίσκεται στον χάρτη. Μεταπολεμικά, εξάλλου, άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα. Δεν ήταν μια πόλη, όπως λέμε, “γκράντε”. Αυτό το έλλειμμα έρχεται να καλύψει το λεύκωμα», λέει ο ίδιος.
Η έκδοση του Αρη Θεοδωρίδη είναι πράγματι μια προσπάθεια να βγει η Δράμα από την αφάνεια, «να μη χρειάζεται πλέον να εξηγήσεις τι είναι αυτή η πόλη», όπως λέει χαρακτηριστικά ο Στράτος Κασμερίδης. Η επιλογή, μάλιστα, το λεύκωμα να είναι δίγλωσσο, ελληνικά και αγγλικά, καταδεικνύει την προσπάθεια να αποτελέσει σημείο αναφοράς όχι μόνον για τον Δραμινό –που εν πολλοίς αγνοεί την πολυεπίπεδη πόλη του– και για τον Ελληνα εν γένει, αλλά και για τον ξένο – επισκέπτη ή φιλοπερίεργο.
Περισσότερα:http://www.kathimerini.gr/947835/gallery/epikairothta/ellada/o-a8eatos-kosmos-ths-dramashttp://www.kathimerini.gr/947835/gallery/epikairothta/ellada/o-a8eatos-kosmos-ths-dramas